Bir gün,
Bir sokağın başında bekleyeceğim.
Usulca yanıma biri sokulacak.
Gayet dostça "merhaba" diyecek.
İnsanlar artık bu kelimeyi unuttuğu için olsa gerek,
Senin tek bir merhabana kanmış olacağım.
Sen öyle sanacaksın, yani bende.
Kısa kısa cümleler kurarken,
Uzun uzun çığlıklar atacağız aslında ikimizde.
Farkında olmadan...
Farklarımızda, birbirimizi ararmışçasına.
Hayatlarımızdan girilecek konuya,
Biz ağzımızı açamazken,
Kırk yıllık dostmuşçasına konuşacak gözlerimiz.
Hatırı olacak bir kaç kelimenin.
Birbirimiz gibi insanların,
Birbirimizde ne kadar eksik olduğunu anlayacağız.
Bir birimiz diyemeyeceğiz ama.
Çünkü sen beni,
Biz yapacak kadar sevmeyeceksin belki de.
Bir birimiz olamayacağız.
Çünkü birbirimizin hayatlarında,
Bir'i biz yapamayacak engeller olacak.
Birbirimiz gibi görünmeyeceğiz.
Belki de hatamız erken teşhis olacak.
Birbirimiz diyemeden,
Bir bir yok olacağız.
Bu yüzden, varsayımlarla delirmek yerine,
O adama,
O sokak başında,
Arkamı dönüp gideceğim...
-EsinÇot
hey komşu bende mim vardı sana da getirdim:)
YanıtlaSilböyle güzel yazan birinin cevaplarını merakla bekliyorum:)
http://birdoktorungunlugu.blogspot.com/2012/03/bir-fincan-mim.html
öncelikle teşekkürler :) destek bekliyorum :)
YanıtlaSilBayıldım diyebilirim, okurken ki hissettiğim duygu çok farklıydı bilmiyorum ifade edemem sanırım, çok beğendim, tebrik ederim. :)
YanıtlaSilo his işte yiyip bitiriyor :) çok teşekkür ederim :)
YanıtlaSil